Sonnet   Ik voer geen barst meer uit des avonds thuis. Zo gaat dat dan na 56 jaar. Het mechaniek raakt duidelijk onklaar. Uren zit ik te niksen voor de buis. Wat is het dat ik van mezelf nog eis, peins ik met op het scherm het Kommentar, de krimiserie van Der Kommissar, of zelfs de sterrenshow van Willem Ruis. Dan zet ik koffie en ik overweeg wat ik zou kunnen doen als ik het wilde. Mijn denken brengt geen bliksem meer teweeg. Mijn hoofd is vol van al wat ik verzweeg, of op zijn best van taal die ik verspilde. Ik schrijf het op maar het sonnet blijft leeg.   Jan van Bakel.