Voor Basje
Geen grote dingen dan de hele kleine.
De jongen, vijf jaar, schildert Sint en Piet.
In rood en zwart kiezen de dromen lijnen,
vlinder, cocon, herinnering, verschiet.
Hij morst met verf, kijkt rond wie of het ziet.
De vlekken willen niet voor spuug verdwijnen.
Het tafelkleed, zijn handen - angst, verdriet,
de kamerlamp, het licht dat niet wil schijnen.
Laat je hem doen? Kun je hem nog bereiken
als hij je aankijkt door zijn tranen heen?
Een enkel woord? Eens door zijn haren strijken?
Laten je troostgebaren hem alleen?
Doen ze hem plotseling wat ouder lijken?
De dagen kantelen als blokken steen.
Jan van Bakel.
