Sonnet   Het ijs is weerom water en het sneeuwen is langzaamaan in regen voortgegaan. Reeds krijsen in de bomen vroege spreeuwen en zwermen meer in grote vluchten aan, Nog loeien 's nachts de winden langs de deuren en wielt door zwarte wolken een orkaan. Nog kreunen oude bomen, dat ze scheuren en kijkt het jonge lover zo ontdaan. Hoe lang, o Lente, zullen wij nog wachten op bleke en rose bloesempracht, op nachten die zacht en vruchtbaar zijn en maanverlicht? Strooi kwistig witte lissen in de grachten en lok de bloemen uit, die nu versmachten in regenwind, zon geef ons zonnelicht,   Jan van Bakel. Het Carillon, Orgaan voor de studenten der Poësis en Rhetorica, onder redactie van Jan van Bakel en Joh. van Kessel, Seminarie Beekvliet Sint Michiels-Gestel 1945