Mijn horloge
De kleine wijzerplaat met bekrast glas,
de wijzers langs de cijfers in looppas,
metende alles wat aanwezig was,
wetende daarvan het miniemst verschil.
En in de wereld van dat mechaniek
ikzelf bestaand als een bewegend ding,
een vlezen wolk met binnenin intiem
een concurrerend raderwerk misschien.
Maar beter liep zijn wijzerpaar gelijk
met alle ogenblikken die zich repten,
die ik mij niet herinner door hun veelte.
Zo hield hij de seconden uit het niet,
uit de vergetelheid van enig god
of iemand anders die stond toe te zien.
Jan van Bakel.
