Variaties   I   Vanaf het bed schrijf ik de woorden neer. Ze vallen op de mat, ze doen geen zeer. Maar in mijn lijf waarin het zich verklijft zoeken de echo's hopeloos verweer. II   Zou iemand kunnen sterven zonder pijn? Dat zou een reddende gedachte zijn. De tijd verliest zich in het laatste gat, en in het glas verschaalt de laatste wijn. III   Binnenin groeit het ongecontroleerd. Daar heeft de soort zijn eigen weg verleerd. De blauwdruk is vernield, het plan verdaan. Zo loop ik in mijn eigen huis verkeerd. IV   Dit uur regeert het doktersmes mijn erf. Zoekt kerf na kerf naar groeisels en bederf. Zespotige seconden morrelen in duizend kleine kansen dat ik sterf. V   Geen kusten zijn er meer waar ik verwijl, geen avondluchten dat ik onder zeil ga en geen vreemden mij meer kunnen sporen. Ik ga gegarandeerd onder de bijl. VI   Ik ga gegarandeerd onder de bijl. Geen fratsen meer, geen smoesjes heb ik veil, tellend mijn winst uit tussen de minuten, voorgoed voorbij aan zaligheid en heil.   Jan van Bakel.