Ziggy   Daar zit hij. Geboetseerd door zonlicht de voorste voetjes warm bijeengevoegd, de staart er in een boog omheen geslagen, wikkend en wegend of hij mooier is dan de granieten broeder uit Egypte, 3000 jaar museaal gepolijst.   Daar zie ik hem. Maar ginds ligt hij begraven, juist in het zwaartepunt tussen drie beuken, onder de steen, zijn naam, twee jaartallen, en werkend voor het derde jaar alweer aan zijn onsterfelijkheid hier in mijn kop.         Jan van Bakel