DNA gekraakt

Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Terug naar Archief Entr'actes
Terug naar hoofdmenu.

Ja, er zal ook 'ns 'n keer niet gezeurd worden in Nederland. We hebben net zo'n beetje de ellende van de te moeilijke eindexamens met de storende surveillanten die alsmaar op hun tafeltje zaten te roffelen achter de rug, al die overvraagde goedwillende leerlingen die heus wel eens huiswerk maakten, hoor, maar die het allemaal echt te moeilijk vonden. Die hele nieuwe horde van slachtoffers waar al die echte rampzaligen toch maar schameltjes bij afsteken. Allemaal achter de rug, nog maar net, of het DNA wordt door Clinton en Blair gekraakt met een pracht van een show, waar Bill natuurlijk over het Opperwezen mag blaten. En de Nederlandse kranten springen erop en vragen een aantal deskundigen om commentaar. Het enige behoorlijke krijg je natuurlijk te horen van de echte deskundige die in NOVA optreedt en koel reageert op het opgeblazen gedoe. Ik ben zijn naam vergeten. Het ging allemaal te snel. Jammer. Maar Heleen Dupuis, hoogleraar medische ethiek aan de Universiteit Leiden treft feilloos de bekende toon: "Ik heb veel respect voor het wetenschappelijke vernuft, maar ik heb ook grote vragen bij de betekenis voor de gezondheid van individuele mensen. Als het werkelijk zo ver komt dat je het ontstaan van ziekten bij personen kunt voorspellen, dan nog is het de vraag of je grote groepen met die kennis moet opzadelen.". Lees het na op de eerste pagina van de NRC van heden, dinsdag 27 juni 2000. Ik stip enkele puntjes aan. "Veel respect". Kijk, dan weet iedereen tenminste dat jij er bijzonder veel verstand van hebt en dat wat volgt, gesproken in bescheidenheid zoals ze alleen de zeer groten kenmerkt, van bijzonder gewicht is. "Grote vragen". Hou in de gaten, grote vragen. "Van individuele mensen". Typisch Nederlands. En wat een bijzondere neus voor de slachtoffers van morgen, allemaal individuele mensen. "Als het werkelijk zo ver komt". Ja, daar moet je natuurlijk niet mee lachen, maar je hoort het wel eens uit de mond van eenvoudige, maar erg verschrikte mensen, die werkelijk niet weten of het einde van de wereld nu aanstaande is. "Met die kennis moet opzadelen". Weer zo'n typische diskwalificatie van een intellectuele prestatie die weer slachtoffers zal gaan maken. Gezeur dus. Hoe komt iemand erbij, zou je denken.

Maar pas op, je hebt de krant nog niet uit. Het vervolg staat op pagina 3 en daar komt er nog eentje om U tegen te zeggen. Dupuis acht de kritiek van religieuze groepen op het tarten van een opperwezen ongegrond. Ik moet haar toch weer even precies citeren, want zelfs dan blijft het moeilijk zat. "Er blijft in het menselijk leven zo veel wonderlijks zitten, dat mensen die daar graag een sturende hand in zien, daar rustig mee door kunnen gaan. Hoe meer je van de mens te weten komt, hoe wonderlijker het leven blijkt te zijn. Het leven blijft een fantastisch raadsel."

Het eerste wat opvalt is, dat iemand kennelijk religieuze groepen heeft benaderd om hun reactie. Wat moet je daarbij denken? Doen ze dat ook als Unilever een antibaardgroeimiddel toevoegt aan de halvarine? Zoals de mensen de kinderen in de dierentuin altijd vooral ook naar de aapjes brengen, gaan ze met zoiets naar de religieuze groeperingen. Of ze 't weten, zou je zeggen. Reken maar. Maar Dupuis vindt dat er geen opperwezen wordt getart. De lezer blijft echter zitten met vragen. Kon je dat dan denken? Viel het goed uit deze keer? Maar wat ik niet begrijp is, waarom Dupuis nou niet verontwaardigd kan doen over wat hier gebeurt. Die mensen kunnen daar rustig mee doorgaan. Of zou de religie wel slachtoffers mogen maken? Dat gezeur van daarboven wordt er natuurlijk wel erger van. Zou Dupuis misschien zelfs in haar vuistje lachen dat ook de religieuze groeperingen kritiek hebben op dat kraken?

Jan van bakel, 27 juni 2000.

janvanbakel.nl

Terug naar boven

Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.