Words, words, words ...

Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Terug naar Archief Entr'actes
Terug naar hoofdmenu.

Met het taalgebruik is het van tweeën twee: het wordt misprezen in vergelijking met nuttiger zaken maar tegelijkertijd komt het er zeer op aan. Het eerste blijkt uit zegswijzen als geen woorden maar daden, spreken is zilver maar zwijgen is goud of, zoals wij vroeger als kinderen zeiden schelden voel ik niet en slaan durf je niet. En het tweede vormt het centrale punt in de discussie over het homo-huwelijk.

Nou, zult u zeggen, speelt daar dan een kwestie van taalgebruik? Vooropgesteld: het gaat zeker niet om de inhoud. Geen weldenkend mens zal bestrijden dat paren van hetzelfde geslacht dezelfde maatschappelijke rechten moeten hebben als koppels van verschillende sexe. En wanneer de juridische aspecten van hun verbintenissen nadelig zijn in vergelijking met die van het huwelijk, dan lijkt het vanzelfsprekend dat zoiets gecorrigeerd moet worden. Daar is ook absoluut geen verschil van mening over in het huidige maatschappelijke klimaat ten onzent. Er zijn natuurlijk wel godsdiensten - want daarover gaat het dan altijd weer - die zonde zien in dit of dat, maar dat is het probleem van die mensen zelf en nauwelijks van gewicht als onze maatschappij ingericht moet worden. Het is me overigens ook niet opgevallen dat deze of gene de mening hieromtrent van de Allerhoogste in het geding heeft gebracht. Nee, als je goed nadenkt gaat het alleen om de openstelling van het huwelijk, dat wil zeggen volgens het Woordenboek van de Nederlandse Taal (het WNT) De echt, de echtelijke staat; de toestand van gehuwd zijn; de wettelijke samenleving van een man en eene vrouw, voor paren van andere samenstelling Zolang dat woord die betekenis heeft kan dat natuurlijk niet. En als je daarbij stilstaat komt de hele ruzie neer op een voorgestelde wijziging van de betekenis van een woord. Zolang zoiets niet behoort tot de bevoegdheid van de wetgevende macht hebben de aangevoerde bezwaren vanzelfsprekend alle grond. Kan er nou niemand een aanvaardbaar ander woord bedenken, een woord dat niet duidt op samenlevingen van een man en een vrouw maar op paren van andere samenstelling? Er gaat bijna geen dag voorbij of er verschijnen in het Nederlands nieuwe woorden. Die dan door de politici vaak schaapachtig worden overgenomen, zoals onder andere blijkt uit het dwaze germanisme klip en klaar. Daar kunnen homosexuelen toch geen bezwaar tegen hebben, zou je denken, want ze hebben dit woord (homosexueel) zelf gereserveerd voor mannen. Maar nee, nou willen ze per se dat woord huwelijk gebruiken. De enige weg lijkt de aanvaarding van een wet die de kamer het recht geeft de redactie van het WNT haar wil op te leggen. Maar zoiets is tot mislukking gedoemd zolang de lexicografie streeft naar vastlegging van het taalinzicht van het Nederlandse volk en dit volk gaat over de betekenis van de woorden. Kom er maar eens op een nette manier uit, als u kunt.

Jan van Bakel, 19 september 2000
janvanbakel.nl

Terug naar boven

Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.