Boeken

Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Terug naar Archief Entr'actes
Terug naar Hoofdmenu

Ga je op vakantie dan laat je je boeken achter. En dat is net zoiets als het kanaal gaan overzwemmem zonder zeker te weten dat je geen zwemvest nodig hebt. En zonder zwemvest. Je kunt naturlijk niet je hele bibliotheek inpakken, dus het wordt kiezen. Je hebt nog wel een en ander liggen dat je nog niet gelezen hebt. Vaak koop ik boeken die ik kost wat kost moet lezen, maar heb ik ze eenmaal in huis, dan is er geen haast meer bij. Ja, het is juist verleidelijk ze, nieuw en wel en vaak zelfs nog in het papier van de winkel, te laten rusten in de warme zekerheid dat je dat nog te goed hebt en dat ze jou niet meer zullen verrasssen. Maar zul je die boeken dan nu alvast bij de bagage leggen? Als het eens tegenvalt? Dan zit je daar op die warme avonden met dat glas wijn al in je hoofd, maar zonder iets behoorlijks om te lezen. Je zou wel kunnen proberen je iets te herinneren van al die interessante teksten van vroeger, maar dat is net als met de liefde: liefde is beter dan herinnering aan liefde. En je moet die alinea's toch precies zoals ze waren, zoals ze zijn moet ik zeggen, met je ogen weer kunnen afgrazen, liefst opnieuw en opnieuw. Zo gezien heb je dan vanzelfsprekend ook niet zoveel tekst nodig. Zeker niet zoiets eindeloos als Of / of van Søren Kierkegaard. Bij mij ligt het rode leeslint nog tussen bladzijde 530 en 531. Daar ben ik blijven steken toen ik nog steeds niet wist waar het naar toeging. Honderden bladzijden over dat meisje. Wat wil hij daar eigenlijk mee? De esthetische geldigheid van het huwelijk? Liever iets anders. Hoewel, eerlijk gezegd, toch niet voornamelijk vanwege die lengte. Hoe kun je weten wat iets is als je het niet gelezen hebt? Eigenlijk lees ik alleen maar dingen waarvan ik weet dat ze me interesseren. Of ze me interesseren weet ik vooraf. Daarvoor hoef ik ze niet gelezen te hebben. Dat merk je ook bij de krant. Zo'n artikel als dat van Marcel Haenen dat begint: Willemstad, 29 april. Op het parkeerterrein voor het bondskantoor ligt een zware drol. Mensenpoep, verzekert de voorzitter van de douanevakbond Wim van Lamoen (NRC 29-04-02). Dat lees ik dus niet. Het zal je maar overkomen dat je op vakantie merkt dat je zoiets hebt meegenomen. Met romans is dat al helemaal een riskante zaak. Mulisch, dat is wat anders. Dat kan eigenlijk nooit fout gaan. Maar daarbuiten? Ik moet zeggen dat ik eigenlijk nooit meer een roman lees. Heb je eenmaal De boeken der kleine zielen gelezen of Madame Bovary, dan is dat ook niet meer zo nodig. Hoewel, als ik nou over die vakantie nadenk: zoiets zou ik wel mee durven nemen. En als we het daar toch over hebben: dingen die je al gelezen hebt, dat is eigenlijk het veiligst. En zo kom je misschien toch weer uit bij iets als een canonieke lijst, zo een waar Gerrit Komrij zo boos over kan worden. Maar dan wel een heel persoonlijke. Trouwens, hoeveel tijd heeft Komrij al verdaan met het lezen van overbodige dingen? Maar ik heb nog iets van twee weken om erover na te denken.

Jan van Bakel, 3 juli 2002.
janvanbakel.nl

Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.

Terug naar boven