Terug naar hoofdmenu
Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Archief Entr'actes
Beginselen zijn beginselen. In Nederlandse kranten moet alles gezegd kunnen worden.
Tot en met de meest hilarische onzin uit hand en hoofd van Ali Ahmad in zijn artikel getiteld
Sharia-wetgeving heeft ook goede kanten (NRC 23 aug 2002). Het hoort kennelijk tot het nieuwe beleid van de
redactie te zorgen voor opstelletjes die een beetje antipolariserend kunnen werken. Dat doen ze met het
gedachtegoed van de LPF, met de ad hoc wetsaanpassingen en -oprekkingen voor de verdachte Volkert, wiens volle
achternaam alleen in de dagen na 6 mei eventjes in de kranten verscheen. En dat doen ze nou, en trouwens al eerder
ook, met het gedachtegoed uit de islamitische wereld, dat meer en meer nuancerend wordt geanalyseerd.
De ondertitel van het opstel luidt Critici zouden zich moeten richten op modernisering van het
islamitische recht.
Iets van gelijke strekking zeiden de roomsen ook toen het einde van onze eigen middeleeuwen in zicht kwam
door de eerste tekenen van de aanstormende reformatie. Waarschijnlijk zongen ze hetzelfde liedje toen de
verlichting en de Franse revolutie om zich heen grepen en ze doen het nog steeds, hoewel zelfs de
8-mei-beweging nou haar zieltogende bestaan niet meer schijnt te kunnen rekken.
Voor de islam duren de middeleeuwen nog steeds voort, maar in plaats van een revolutie te verkondigen die
een nieuw tijdperk zou kunnen openen volgt de sharia-advocaat uit Nigeria de weg van pappen en nathouden.
Niks veranderen aan de grondslagen maar de aandacht vestigen op iets anders: als ze nou eens zouden proberen in
de sharia iets in te bouwen waardoor die verdraagzamer, opener en aanvaardbaarder wordt voor niet-moslims.
Alsof die daarom hebben gevraagd. Alsof die daarop zitten te wachten. Nog verdraagzamer, openener
en aanvaardbaarder, zou ik zeggen. Zodat christelijke busbedrijven bijvoorbeeld niet meer worden ontraden.
Zag U daar al reikhalzend naar uit? Maar uw aandacht, zegt Ahmad, voor amputatie en steniging, hoe gerechtvaardigd
ook, "verbloemt" het feit dat het leeuwendeel (Goed zo, Ali, met een -n-!) van de
sharia-zaken betrekking heeft op familiekwesties en op het gewone handelsrecht. Daartussen mag toch best hier of
daar een harde klap vallen. Of een paar stenen?
Denk trouwens ook eens na over de volgende uitspraak:
De spanningen die het islamitische recht met zich meebrengt zouden misschien gerechtvaardigd zijn
als de wetgeving zich richtte op het grootste probleem van Nigeria: de corruptie bij de overheid.
Die spanningen zijn het gevolg van - en bestaan in - de kritiek op amputatie en steniging.
Die kan dus volgens Ahmad pas met recht uitgesproken worden als de sharia zich ook bezig gaat houden met
corruptie bij de overheid. En tot dan toe moeten ze niet zeuren. En daarna zorgt een niet-corrupte overheid
voor de amputaties en voor de juiste maat stenen.
Jan van Bakel, 24 augustus 2002
janvanbakel.nl
Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.
Terug naar boven
