Brief aan Jac

Terug naar hoofdmenu
Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Archief Entr'actes

Enige tijd geleden ontving ik van mijn lieve nichtjes Dini, Sjaan en Tineke een kopie van de brief die ik eenmaal schreef aan hun broer, wijlen mijn neef Jac van den Berk. Deze was in de oorlog voor verplichte arbeid naar Duitsland gevoerd, vanwaar hij evenwel, kort na het einde, gezond terugkeerde. Van mijn hand bestaat geen enkele brief die maar bij benadering zo oud is. Daarom is hij mij een beetje dierbaar, enigszins ook vanwege zijn bijzonderen stijl. Ik kan niet laten hem over te tikken en hem hier onder uw ogen neer te leggen.

St. Michiels-Gestel, 28 Juni 1945

Beste Neef Jac,

Als ik aan deze naam denk, dan komt er in mijn gedachten altijd nog achter: Berlin O17. Maar dit is gelukkig om twee redenen een gedachte op niets geworden: en wel, omdat je, naar ik hoop rustig, weer in Eindhoven zit, waarmee ik je van harte feliciteer; maar ook omdat O17 waarschijnlijk zowat in den aardbodem zal zijn weggevaagd en hiermee meen ik je eveneens geluk te mogen wensen.

Hoe staat het er anders mee Jac? Naar omstandigheden geoordeeld zeker wel tamelijk fit? Ik mag 't van harte hopen! 't Was me waarlijk een heel opluchtend nieuwtje, toen vader me schreef van je "Heimkehr", om nog eens een Duits woord te gebruiken. Als de moffen aan het front al zo rap terug moesten dan zal 't er zeker wel niet zo zoetjes tegen zijn gegaan. Maar neem me niet kwalijk dat ik bij jou die herinneringen weer ophaal, ik denk dat je er je buik wel aan dik hebt.

Onder de Augustus vacantie, over een week of vier, hoop ik je in gezonde toestand aan te treffen op 't vertrouwde adres in Strijp, waar het je beter zal bevallen, dan in de Frankforterstrasse (is 't zo goed geschreven?)

Misschien denk je wel, Jac, dat 't me toch niet bijster veel interesseert? Ja, ik ben wel wat laat met mijn brief (is 't niet juist achttien dagen geweest vóór de datum boven deze brief?) Vier dagen geleden kreeg ik pas bericht van thuis zie je.

Nu ik zowat aan het einde ben van mijn velletje merk ik, dat ik toch wel een flater heb geslagen. Ik hoop hem te herstellen: mijn hartelijke gelukwensen aan je vader en alle zusjes, ik denk zo, dat ze er met z'n allen degelijk van opgekikkerd zijn, dat je, laat staan wat gehavend, weer belandde op Zeelsterstraat No 1.

Dus Jac, nu kan ik je al niet veel meer vertellen, omdat ik nu eenmaal niets meer weet en omdat mijn laatste blaadje vol is.

Jan van Bakel, 20 juli 2004

janvanbakel.nl

Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.

Terug naar boven