Terug naar hoofdmenu
Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Archief Entr'actes
Nu heb ik het een aantal dagen proberen op te vreten, maar ik ben er niet in
geslaagd. Wat wil het ongeval? Sinds een aantal jaren staat ergens op mijn
website het gedicht, een sonnet nog wel,
Station Nijmegen.
Sporadisch is het aan deze of gene eens opgevallen. Menigeen moet het gelezen
hebben, vooral ook omdat het tot mijn verbijsterde vreugde eenmaal is opgenomen
als, gepromoveerd tot mag ik wel zeggen, gedicht van de week, op een webadres
dat zich ongeveer zo noemt. U hebt daarnet een klik naar dat werkstuk gevonden
en, wie weet, hebt u het al even doorgelezen, met al z'n 105 woorden, de titel
niet eens meegerekend. Het moet ook een keer zijn opgevallen bij iemand
van de redactie van Navel van 't land - Nijmegen in gedichten, onlangs
feestelijk gepresenteerd bij gelegenheid van het 2-millennuele bestaan van Nijmegen.
Terloops had ik dat ook gehoord en dat het zou worden opgenomen. Ik dacht toen al
even diep in het geheim "zou dat wel goedkomen?". Maar ik dacht er direct ook bij:
"ach, natuurlijk komt dat wel goed, het staat er toch digitaal, dus er kán gewoon niks
gebeuren".
Ik ben maar een dichter van de kouwe grond, dus ik kon gewoon bijna niet wachten tot
de bundel zou uitkomen. Toen ik op het internet zag dat de aanbieding had
plaatsgehad (!) op 10 maart - ik had dat wel eerder ook al eens een keer gezien maar dat was
me weer ontschoten - ging ik spoorslags naar de stad en zag dat hij bij Roelants al
uitverkocht was maar bij Dekker nog als een gebergte aanwezig stond te zijn.
Ik sloeg het inkijkexemplaar over en pakte er meteen een dat er netjes genoeg uitzag
om mee te nemen.
Ik bladerde er doorheen en zag het gedicht staan op bladzijde 117. Ik werd er gewoon warm
van, kocht het, betaalde het, en joeg met de fiets naar huis. om er aldaar lang en
breed en uitgelaten en tevreden van te genieten. Of laat ik niet genieten
zeggen, want dat woord is door alle sportverslaggevers van de radio onbruikbaar
gemaakt. Gewoon de woorden overlezen, kijken hoe ze
het doen wanneer ze je, uit den vreemde als het ware, toestromen. En toen gebeurde het
en ik moet zeggen dat 9-11 er niet eens tegenop kon. Daar stond in regel 2 "trein" in plaats
van "tram".
Ik ben nog altijd sprakeloos. Wie drukt er nou ooit een gedicht van mij? En dan gebeurt
dit en het werkstuk is voor eeuwig, of zolang als die Navel bestaat, verminkt en niet
meer in staat om te laten zien dat het toch ooit een mooi sonnet was. Want dat hoef je mij
niet uit te leggen. Zo ben ik ook wel weer.
Jan van Bakel, 16 maart 2005
janvanbakel.nl
Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.
Terug naar boven
