Terug naar hoofdmenu
Vorige Entr'acte
Volgende Entr'acte
Archief Entr'actes
15 augustus 1982
Tegen half twee vannacht kwamen we (G. en ik) in de volvo van A. vandaan.
Ter hoogte van Wijchen een beetje regen. De ruitenwisser op incidenteel wissen.
Rustig op de weg. Snelheid ongeveer 110 km. Toen plotseling, hoogstens 20 meter of zo
links van de lichtbundel, een overstekende oranje poes. In snelle vaart.
En dan ineens stil zitten, zoals katten dat doen, ieder moment gereed om een of andere
actie te ondernemen, maar doodstil en met het gezicht recht naar de aanstormende auto.
Ik richt me op op mijn stoel, want de auto was nu al zeer dicht genaderd. En dan na de
fatale aarzeling, fataal foutief beslissend, vervolgt de poes alsnog overstekend haar weg.
Naar rechts, waar een boerderij op een honderd meter van de weg, als een vluchthaven
in de nacht ligt. En even die vreselijke bonken onder de auto.
Wat is een kat? De spijt sloeg door me heen als een mes, samen met het besef dat alles
onherroepelijk was. En het besef dat ik niets, niets had kunnen doen, zelfs niet als ik
in die oneindig lange tijd tussen dat opduiken van die rennende poes en dat angstige bonken
de tijd had gehad om na te denken en te kiezen.
En G. mij troosten met: daar kun je toch niks aan doen. En: gelukkig zal die wel
ineens dood zijn geweest. Maar het ging niet om schuld, het ging om spijt. om dat het
zo zinloos jammer is, een mooi dier dat ergens thuis is, waar kinderen mee spelen,
dat een vrouw streelt, dat slaapt op iemands knie, en dat nu zo zinloos vertrapt en verminkt
daar dood ligt, al gauw alweer een kilometer achter je. Ergens, 150 miljoen jaar geleden
of zo, ontstaan de zoogdieren. Hoeveel later is er een onderscheid tussen de
katachtigen en de primaten? Aan het uiteinde van twee takken van die onafzienbaar vertakte boom
zit de kat op de weg en de primaat in die machine. En de kat sterft. Waarom?
Ik ben er treurig over, ik heb er spijt over. Het is doodjammer.
Ik zou alles willen terugdraaien als een film, terug tot dat beeldje met die angstig
starende kat links van de zoevende auto en dan op een andere manier verder gaan.
Dan zou die kat nu weer die boerderij verlaten en op avontuur uitgaan, de nacht in,
met die talloze zoemende auto's op de snelweg. En dan? Ach, het is altijd hetzelfde.
Jan van Bakel, 5 mei 2007
janvanbakel.nl
Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.
Terug naar boven
